طراحی مدل تاثیرگذاری رویکرد تسهیلگری در فرایند بازآفرینی محلات شهری و پیراشهری مشهد با استفاده از معادلات ساختاری

دفاتر تسهیلگری باهدف بازآفرینی محلات ناکارآمد شهر مشهد از سال ۱۳۹۸ آغاز به کار نموده اند اما به نظر می رسد مولفه های متعددی موجب ناکارامد شدن دفاتر و اهداف بازآفرینی شده است. بنابراین این پژوهش با هدف طراحی مدل تاثیرگذاری رویکرد تسهیلگری در فرایند بازآفرینی محلات شهری و پیراشهری مشهد با استفاده از معادلات ساختاری در نرم افزار SmartPLS و با روش توصیفی_تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش متشکل از ۱۰۰ نفر از مدیران ارشد و میانی شهرداری است که به روش خوشه ای محض انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده پرسشنامه محقق ساخته شامل ۱۰۰ متغیر است که درقالب ۵ متغیر میزان آشنایی مدیران با فرایند تسهیلگری، عملکرد دفاتر تسهیلگری، رضایت از عملکرد دفاتر تسهیلگری، میزان موافقت با دفاتر تسهیلگری و میزان اثرگذاری و اثرپذیری آن ها طبقه بندی شدند. در راستای نیل به هدف پژوهش، ابتدا نظرات نمونه مورد مطالعه در رابطه با متغیر های تبیین کننده پژوهش احصا شده و سپس وارد مدل معادلات ساختاری گشته است. نتایج مستخرج از مدل نشان داد که میزان آشنایی شورای اداری با فرایند تسهیلگری به عنوان متغیر مستقل قدرت اثر بیشتری بر ارزیابی عملکرد آن ها از دفاتر تسهیلگری به عنوان متغیر میانجی دارد و تاثیرگذاری دفاتر تسهیلگری به عنوان متغیر وابسته، بیش تر از ارزیابی عملکرد دفاتر توسط شورای اداری تاثیر می پذیرد. با توجه به ضرایب همبستگی به دست آمده و میزانR۲، میزان آشنایی با رویکرد تسهیلگری می تواند به میزان ۵۱.۲ درصد از ارزیابی عملکرد مدیران نسبت به رویکرد تسهیلگری را مشخص کند. از طرف دیگر متغیرهای میانجی می توانند ۵۱.۶ درصد از میزان اثرگذاری دفاتر تسهیلگری را از دیگاه مدیران شهری پیش بینی نمایند.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، تسهیلگری ، محلات شهری و پیراشهری ، معادلات ساختاری ، شورای اداری شهرداری مشهد