تحلیل فقهی ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی درباره تادیه به روز مهریه

یکی از مسائل مبتلا به در مورد پرداخت مهریه ارزش گذاری آن در مواردی است که مهریه به عنوان پول در هنگام عقد در نظر گرفته شده است. چالش فرا رو آن است که پس از گذشت زمان قابل توجهی از تاریخ انعقاد عقد و کم بهاء شدن ارزش پول مورد نظر آیا باید همان میزان مندرج در هنگام عقد را پرداخت یا باید قیمت مهریه با ارزش روز محاسبه گردد. در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، دومین دیدگاه ترجیح داده شده است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره از منابع کتابخانه ای به دنبال پاسخ به این پرسش است که مبانی فقهی ماده قانونی مورد نظر و تبصره های الحاقی آن چیست؟ برای دست یافتن به پاسخ این پرسش، دیدگاه فقیهان معاصر درباره موضوع عمومی کاهش ارزش پول و وظیفه بدهکار در مقابل آن بررسی شده است. د این باره سه دیدگاه ذیل قابل ارزیابی است: عدم جواز جبران خسارت ناشی از کاهش ارزش پول لزوم جبران خسارت و مصالحه میان بدهکار و طلبکار. سعی گرید که ادله ادعایی و احتمالی هر یک از دیدگاهها به بررسی و نقد گذاشته شود. ادله لفظی مربوط به مساله نیز تبیین شده و راهکاری برای رفع تعارض آنها ارائه گرید. دستاورد نوشتار آن است که موضوع پرداخت میزان مهریه در صورت کاهش ارزش آن در طول زمان، موضوعی است که داوری درباره آن به عرف واگذار شده و با بهره از حکم عقل و نیز ادله عمومی تحصیل یقین

کلیدواژه ها:

مهریه ، پول ، قیمی ، مثلی ، ارزش روز