بررسی تخصصی تاثیر عصاره های ترکیبی گیاه دارویی مریم گلی (Salvia officinalis) و هسته انگور Vitis vinifera بر پایداری اکسیداتیو روغن سویا در مقایسه با TBHQ

در راستای ارتقای پایداری اکسیداتیو روغن های خوراکی و کاهش وابستگی به آنتی اکسیدان های سنتزی، این پژوهش به بررسی پیشرفته اثر آنتی اکسیدانی عصاره های ترکیبی مریم گلی (Salvia officinalis) و هسته انگور Vitis vinifera در مقایسه با TBHQ بر شاخص های کیفی روغن سویا پرداخت. عصاره گیری گیاهان به شیوه ی فوق پیشرفته فراصوتی و با خلوص بالا انجام شد؛ سپس تیمارهای روغن سویا با غلظت های دقیق عصاره ها و TBHQ به صورت متوازن طراحی و نمونه سازی گردید. شاخص های پراکسید (PV)، مالون دی آلدئید (MDA)، ظرفیت بازدارندگی رادیکال DPPH، شاخص FRAP و رنگ ثانویه اکسیداسیون در قالب سه تکرار مستقل، با روش های استاندارد طی ۳۰ روز گرمخانه گذاری در دمای کنترل شده، سنجش شدند. نتایج نشان داد ترکیب عصاره نسبت (۲:۱) با کاهش پراکسید و مالوندی آلدئید و افزایش قابل توجه ظرفیت آنتی اکسیدانی (FRA) تا ۹.۲ (mole کارایی سینرژیستیک متمایزی نسبت به عصاره های منفرد داشته و درصد حذف رادیکال آزاد DPPH قابل مقایسه با TBHQ است. آنالیز HPLC تاییدگر حضور بالای روس مارینیک اسید و پروآنتوسیانیدینها به عنوان ترکیبات موثر بود. آزمونهای آماری اختلاف معنی داری بین تیمار ترکیبی و TBHQ از نظر مهار پراکسید و اکسیداسیون ثانویه نشان نداد (۰.۰۵عصاره گیاهی برتر بود. بنابراین، این سیستم آنتی اکسیدانی طبیعی به عنوان جایگزینی، ایمن، پایدار و نوآورانه برای آنتی اکسیدان های سنتزی در صنعت روغن پیشنهاد می شود و گامی استراتژیک در مواد غذایی سلامت محور محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

آنتی اکسیدان های طبیعی ، عصاره گیاهی ، روغن سویا ، پایداری اکسیداتیو ، آنتی اکسیدان های سنتزی