بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانی و اجتماعی و کیفیت زندگی در بین همسران مبتلا به سرطان خون

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانی و اجتماعی و کیفیت زندگی در بین همسران مبتلا به سرطان خون میباشد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی محسوب می شود. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون است. از دو روش بررسی کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. جامعه این پژوهش کلیه زنانی هستند که سن ۴۰ تا ۶۰ سال داشته که از فروردین ماه الی آبان ماه ۱۴۰۳ در مشهد به دلیل سرطان خون به بیمارستان مراجعه نموده اند. با توجه به تعداد بالای این افراد تعداد ۳۰ نفر به عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفت (۱۵) نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروه آزمایش. در این پژوهش از ۳ پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز (۱۹۹۳)، بهزیستی روانی ریف (۲۰۰۲)، پرسشنامه کیفیت زندگی وارو شریون (۱۹۹۲) استفاده می شود. روش آمار استنباطی کوواریانس بوده و اینگونه نتیجه می شود که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روانی و اجتماعی و کیفیت زندگی در بین همسران مبتلا به سرطان خون تاثیر مثبت و معناداری دارد و با توجه به موضوع پژوهش افرادی که در جامعه به سوگ ناتمام دچار شدند با استفاده از آموزش مبتنی بر تعهد و پذیرش می توان بهزیستی روانی و اجتماعی و همچنین کیفیت زندگی شان را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر تعهد و پذیرش ، بهزیستی روانی اجتماعی ، کیفیت زندگی