بررسی تطبیقی مولفه های تاب آوری در نهج البلاغه و نظریه های روانشناسی مثبت در ارتقای سلامت روان و کیفیت زندگی

تاب آوری به عنوان توانایی فرد برای مقابله با بحرانها و بازسازی زندگی پس از آنها، یکی از مفاهیم کلیدی در روانشناسی مثبت است که در متون دینی نیز جایگاه ویژه ای دارد. نهج البلاغه به عنوان یکی از منابع غنی اسلامی مولفه های تاب آوری را در قالب سخنان حضرت علی (ع) به طور واضح بیان کرده است. این مقاله به بررسی تطبیقی مولفه های تاب آوری در نهج البلاغه و نظریه های روانشناسی مثبت پرداخته و چگونگی تاثیر آنها بر ارتقای کیفیت زندگی و سلامت روان جامعه را بررسی می کند. در نهج البلاغه، حضرت علی (ع) بر ویژگی هایی چون صبر، حکمت، مدیریت هیجانی و امید تاکید دارند که همگی از مولفه های اصلی تاب آوری به شمار می روند. این ویژگی ها نه تنها در مقابله با مشکلات فردی بلکه در بهبود روابط اجتماعی و ارتقای سلامت روان جامعه تاثیرگذار هستند. همچنین نظریه های روانشناسی مثبت از جمله نظریه های سلیگمن و سایر پژوهش های معاصر بر نقش تاب آوری در بهبود سلامت روان و کیفیت زندگی تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، نهج البلاغه ، روان شناسی مثبت ، سلامت روان ، کیفیت زندگی