تاثیر استرس شغلی و دلبستگی شغلی بر سلامت روانی و کیفیت زندگی معلمان

استرس شغلی به عنوان یکی از عوامل مهم کاهش دهنده کیفیت زندگی، می تواند جسمی و روانی معلمان تاثیر منفی بگذارد. از سوی دیگر دلبستگی شغلی به عنوان یک عامل مثبت می تواند به بهبود کیفیت زندگی و افزایش رضایت شغلی کمک کند. استرس شغلی به عنوان یک فشار روانی ناشی از محیط کار تعریف می شود که می تواند به دلایل مختلفی از جمله حجم کار بالا، فشار زمانی، عدم حمایت کافی از سوی مدیریت و تعارضات بین فردی در محیط کار ایجاد شود. این نوع استرس می تواند منجر به مشکلات جسمی مانند سردرد، خستگی مزمن و مشکلات خواب شود و همچنین بر سلامت روانی معلمان تاثیر منفی بگذارد از جمله افزایش اضطراب و افسردگی. دلبستگی شغلی به میزان تعهد و علاقه فرد به کار خود اشاره دارد. معلمانی که دلبستگی شغلی بالایی دارند معمولا از کار خود لذت می برند، انگیزه بیشتری برای بهبود عملکرد خود دارند و به طور کلی رضایت شغلی بیشتری را تجربه می کنند. دلبستگی شغلی می تواند به عنوان یک عامل محافظتی در برابر استرس شغلی عمل کند و به بهبود کیفیت زندگی معلمان کمک کند. برای معلمان، کیفیت زندگی می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله شرایط کاری، حمایت اجتماعی و تعادل بین کار و زندگی شخصی قرار گیرد. بهبود کیفیت زندگی معلمان می تواند به افزایش کارایی و رضایت شغلی آنها منجر شود و در نهایت به بهبود کیفیت آموزش و یادگیری دانش آموزان کمک کند. در این مطالعه با استفاده از روش توصیفی-کتابخانه ای و استفاده از ابزار فیش برداری رابطه بین این دو متغیر و کیفیت زندگی معلمان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که کاهش استرس شغلی و افزایش دلبستگی شغلی می تواند به بهبود کیفیت زندگی معلمان و سلامت روانی آنها منجر شود این امر نیازمند توجه ویژه به شرایط کاری معلمان و ارائه حمایت های لازم از سوی مدیران و سیاست گذاران آموزشی است. برنامه های آموزشی و حمایتی می توانند به معلمان کمک کنند تا مهارت های مدیریت استرس را بیاموزند و دلبستگی شغلی خود را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، فشار روانی ، دلبستگی شغلی ، کیفیت زندگی معلمان ، سلامت روانی