ارائه مدل ساختاری پیش بینی رفتارهای پرخطر براساس عملکرد خانواده و هم نشینی با هم سالان بزهکار در دانش آموزان پسر ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس عملکرد خانواده و هم نشینی با هم سالان بزه کار در دانش آموزان پسر ابتدایی صورت گرفته است. به همین جهت نیز در این پژوهش از روش تحقیق همبستگی و ابزار پرسشنامه استفاده شد. از میان جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل دانش آموزان پسر ابتدایی شهر دهلران بود، ۳۰۰ دانش آموز به عنوان نمونه و به شکل تصادفی انتخاب شدند که در آن تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارspss و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج پژوهش صورت گرفته حکایت از این موضوع داشت که عملکرد خانواده به شکل معناداری با رفتارهای پرخطر رابطه منفی دارد. بدین معنا که هر چه عملکرد خانواده ضعیف تر باشد ، احتمال بروز رفتار پرخطر نیز افزایش می یابد و باالعکس. هم چنین هم نشینی با هم سالان بزه کار به شکل معناداری با رفتارهای پرخطر دارای ارتباط مثبت می باشد و ترکیب این دو عامل می تواند پیش بینی کننده ی بهتری برای رفتارهای پرخطر نوجوانان باشد. این یافته ها نشانگر آن است که بهبود روابط خانوادگی و نظارت بر ارتباطات اجتماعی نوجوانان می توان به کاهش رفتارهای پرخطر کمک نمود.