اهمال کاری و تنبلی در قرآن و روایات

اهمال کاری و تنبلی به عنوان صفات مذموم و بازدارنده، نقش مهمی در عدم موفقیت و پیشرفت فردی و اجتماعی ایفا می کنند. این پژوهش با هدف بررسی مفهوم اهمال کاری و تنبلی، ریشه های آن، و راهکارهای مقابله با این صفات از منظر قرآن و روایات انجام شده است. روش پژوهش، مروری نظام مند بر آیات قرآن کریم و روایات معتبر شیعه است. یافته های پژوهش نشان می دهد که اهمال کاری و تنبلی در قرآن و روایات به شدت نکوهش شده و به عنوان عاملی برای خسران و تباهی معرفی شده اند. ریشه های این صفات در عواملی مانند ضعف ایمان، جهل، غفلت، پیروی از هوای نفس، و دنیاگرایی نهفته است. در مقابل، قرآن و روایات راهکارهایی مانند تقویت ایمان و توکل، برنامه ریزی و نظم، قاطعیت و اراده، عبرت آموزی از گذشتگان، و توجه به آخرت را برای مقابله با اهمال کاری و تنبلی ارائه می دهند. این پژوهش بر اهمیت توجه به آموزه های دینی در جهت پیشگیری و درمان این صفات مذموم تاکید دارد.