عشق به عنوان صفت شخصیت بررسی نظری پیشگیرانه و کاربردهای روان شناختی و جامعه شناختی

عشق یکی از بنیادی ترین و پیچیده ترین تجربه های انسانی است که تاثیر عمیقی بر سلامت روان و کیفیت زندگی دارد. بیشتر نظریه های موجود عشق را به عنوان یک حالت گذرا یا پدیده ای رابطه محور معرفی می کنند، اما در این مقاله عشق به عنوان یک صفت پایدار شخصیت معرفی شده است که فراتر از شرایط و روابط خاص است و در نگرش کلی فرد نسبت به هستی و دیگران ریشه دارد. این نظریه، جدید عشق را مولفه ای، فراگیر، مستقل از وجود معشوق و متشکل از پنج مولفه اصلی شامل احترام، مسئولیت پذیری، لذت بردن، تمایل به تعالی و علاقه مندی ذاتی می داند. بررسی و تحلیل این دیدگاه چشم اندازی نوین در روانشناسی شخصیت و کاربردهای تربیتی، درمانی و پیشگیرانه ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

عشق ، صفت شخصیت ، پیشگیری روان شناختی ، سلامت روان