کاربرد روانشناسی در آموزش ادبیات

این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی و روش تحقیق کتابخانه ای به بررسی نقش روانشناسی در آموزش ادبیات و تاثیر آن بر فرآیند یادگیری و توسعه مهارت های فردی و اجتماعی دانش آموزان پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از تکنیک های روانشناختی مانند تقویت مثبت، ایجاد محیط های حمایتی و انگیزشی و تشویق به تفکر انتقادی می تواند به افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان کمک کند. همچنین تلفیق روانشناسی با آموزش ادبیات به بهبود کیفیت یادگیری، توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی نظیر همدلی و حل مسائل و بهبود روابط معلم-دانش آموز منجر می شود. علاوه بر این، مفاهیم روانشناختی می توانند به تقویت توانایی های زبانی دانش آموزان مانند خواندن، نوشتن و تحلیل متون کمک کنند.

کلیدواژه ها:

روانشناسی ادبیات ، آموزش