تاثیر ذهن آگاهی مثبت نگر بر سلامت روانشناختی و پرخاشگری ارتباطی پنهان در زنان دچار طلاق عاطفی

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر ذهن آگاهی مثبت نگر بر سلامت روانشناختی و پرخاشگری ارتباطی پنهان در زنان دچار طلاق عاطفی انجام شد. این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش ۳۰ نفر از زنان دچار طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز و کلینیک های خدمات روانشناختی شهر اهواز در فصل زمستان سال ۱۴۰۱ بودند که به دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای با روش ذهن آگاهی مثبت نگر آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش مقیاسهای سلامت روانشناختی نجاریان و داودی (۱۳۸۰)، پرخاشگری ارتباطی پنهان (نلسون و کارول ۲۰۰۶) و طلاق عاطفی گاتمن (۱۹۹۴) بودند. دادهها با آزمونهای خی دو و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار ۱۹-SPSS تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که گروههای آزمایش و کنترل از نظر تحصیلات و مدت ازدواج تفاوت معناداری نداشتند. همچنین روش ذهن آگاهی مثبت نگر در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود معنادار سلامت روانشناختی و کاهش معنادار پرخاشگری ارتباطی پنهان در زنان دچار طلاق عاطفی شد. در نتیجه درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از روش ذهن آگاهی مثبت نگر برای بهبود ویژگیهای مرتبط با سلامت به ویژه بهبود سلامت روانشناختی و پرخاشگری ارتباطی پنهان استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی مثبت نگر ، سلامت روانشناختی ، پرخاشگری ارتباطی پنهان ، طلاق عاطفی