بررسی زمین شناسی اقتصادی کانیهای سنگین سواحل کیاشهر تا چمخاله

کیاشهر تا چمخاله Center - ARL مهدی مرادی لله، کائی شهرزاد پارسی نژاد شهرزاد پارسی نژاد مرکز پژوهشی زمین شناسی پارس ارین زمین نهشته های پلاسری به عنوان یکی از منابع مهم برای جواهرات، فلزات کانیهای دارای عناصر کمیاب (REE) زیرکن و تیتانیوم بشمار می آیند. سواحل کیاشهر تا چمخاله در حاشیه جنوبی دریای کاسپین دارای مختصات جغرافیایی طول شرقی ۵۰۰,۰۰۰,۰۰ تا ۳۰,۰۰۰,۵۰۰ و عرض شمالی ۰۰,۰۰۰,۳۷۴ تا ۳۷,۳۰,۰۰ می باشد. در این پژوهش نمونه برداری به صورت شبکه سلولی ۳Km*۳Km تعداد ۶۷ نمونه از بستر ورودی آبراهه ها به دریای کاسپین، تراسهای ساحلی و چاهکهای ساحلی جهت بررسی میزان کانی سنگین محدوده صورت پذیرفت. کانیهای سنگین پس از فرسایش از بالادست و حمل به وسیله رودخانه به واسطه جهت حرکت امواج دریای کاسپین جابه جا می شوند جهت دستیابی و تعیین مقادیر آنومالی داده های ژئوشیمیایی به دو دسته مقدار زمینه و آنومالی از روش حد آستانه ای بهره گرفته شد. بر این اساس ناهنجاری و گسترش کانیهای سنگین در تمامی طول خط ساحلی از غرب به شرق و رودخانه های وارده به دریا به صورت یکنواخت نبوده بصورتی که در طول مسیر ساحل و حتی رودخانه های وارده به دریا ساحل شرقی در مقایسه با رودخانه های سفیدرود، شلمانرود و دهکا آثاری از برخی از این کانیهای سنگین بندرت دیده می شود. بر اساس نقشه تلفیقی از چهار لایه دارای کانیهای سنگین؛ زیرکن، اسفن، باریت و ایلمنیت، آنومالی ها مربوط به بخش غربی نسبت به بخش مرکزی و بخش شرقی منطقه مورد مطالعه بسیار بیشتر می باشد. در این پژوهش سعی شد با بررسی کانیهای باریت، ایلمنیت، اسفن و زیرکن بعنوان کانیهای بسیار شاخص و کلیدی جهت شناسایی واحدهای بالادست و تعیین کننده در معرفی مناطق امیدبخش استفاده شود.

کلیدواژه ها:

پلاسر ، کانی سنگین ، زمین شناسی ، اقتصادی ، سواحل ، کیاشهر ، چمخاله ، دریای کاسپین