پرداختن به محدودیت های تامین مالی خصوصی شهری زیرساخت های (اقلیمی) در کشورهای در حال توسعه

پرداختن به محدودیتهای تامین مالی خصوصی شهری زیرساخت های اقلیمی در کشورهای در حال توسعه. نیازهای سرمایه گذاری زیرساخت های شهری در جهان در حال توسعه بسیار زیاد است، به ویژه زمانی که هزینه های اضافی مرتبط با کربن کمتر و گزینه های مقاوم تر در برابر آب و هوا در نظر گرفته شود. اینها احتمالا نمی توانند صرفا از منابع مالی و جریان های ODA تامین مالی شوند. باید به منابع مالی خصوصی دسترسی داشت. این مقاله با تمرکز بر توانایی دولت های شهری و شرکت های شهری زیرملی برای بسیج مالی خصوصی، دو استدلال اصلی را بیان می کند، اول سرمایه گذاری خصوصی در زیرساخت های شهرداری نیازمند سیستم های نهادی، مالی و نظارتی قوی است که اغلب در کشورهای در حال توسعه وجود ندارند. ایجاد چنین سیستم هایی اغلب مستلزم سیاست گذاری و اصلاحات نهادی است که بسیاری از آنها خارج از صلاحیت و کنترل خود دولت های شهری است. دوم در حالی که نیازهای سرمایه گذاری حاشیه ای مربوط به کاهش و سازگاری آب و هوا، تصویر را پیچیده و بدتر می کند نیازهای اساسی سرمایه گذاران خصوصی را تغییر نمی دهد. به زبان ساده، شهرداری ها و شرکت های آب و برق باید قبل از اینکه بتوانند منابع مالی خصوصی سبز را جذب کنند، الزامات مالی خصوصی عادی را برآورده کنند. این مقاله راه های اصلی را برای دولت های شهر برای بسیج مالی خصوصی - وام گیری شهرداری، مشارکت عمومی خصوصی و ابزارهای جذب ارزش زمین - بررسی می کند و چهار عامل کلی را شناسایی می کند که اندازه بالقوه و دامنه فعالیت اهرمی شهر را تعیین می کند. سپس چارچوب جدیدی را برای درک اینکه مبرم ترین محدودیت ها برای آمادگی سرمایه گذاری خصوصی وجود دارد ارائه می کند و اقدامات اولویت دار را پیشنهاد می کند که دولت های محلی و ملی همراه با شرکای توسعه و سایر ذینفعان، می توانند برای رفع آنها اتخاذ کنند.

کلیدواژه ها:

امور مالی شهرداری ، استقراض شهرداری ، سرمایه گذاری خصوصی ، تغییرات آب و هوایی ، مشارکت های دولتی و خصوصی ، تصرف ارزش زمین زیرساخت های شهری