بررسی میزان ارتباط آموزش های رشته طراحی و دوخت و پوشاک در هنرستان ها با نیازهای واقعی بازار کار و فرصت های اشتغال زایی

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان ارتباط آموزش های رشته طراحی و دوخت و پوشاک در هنرستان های فنی وحرفه ای و کاردانش با نیازهای واقعی بازار کار و فرصت های اشتغال زایی در صنعت پوشاک است. این مطالعه به روش توصیفی–پیمایشی انجام خواهد شد و جامعه آماری شامل هنرآموزان، هنرجویان پایه دوازدهم هنرستان و کارفرمایان واحدهای تولیدی پوشاک می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ساختاریافته و مصاحبه نیمه ساختارمند است. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری توصیفی (فراوانی، میانگین، درصد) و استنباطی (آزمون t و کای دو) تحلیل می شوند. بر اساس پیش بینی پژوهش، نتایج نشان می دهد که در حالی که آموزش های پایه نظیر دوخت سنتی و الگوکشی دستی تا حدی با نیازهای بازار انطباق دارند، مهارت های نوین همچون طراحی دیجیتال، مدیریت تولید، بازاریابی مد و کارآفرینی کمتر در برنامه های درسی هنرستان ها دیده می شوند. همچنین، کارفرمایان بر لزوم تقویت مهارت های نرم (مانند کار تیمی، حل مسئله و ارتباط موثر) تاکید دارند. یافته های این تحقیق می تواند به بازنگری در محتوای درسی، بهبود کیفیت آموزش های فنی وحرفه ای و کاردانش و ارتقای اشتغال پذیری فارغ التحصیلان رشته طراحی و دوخت و پوشاک کمک نماید.

کلیدواژه ها:

آموزش فنی وحرفه ای و کاردانش ، طراحی و دوخت ، پوشاک ، بازار کار ، اشتغال زایی ، مهارت های دیجیتال