تاثیر سبک های دلبستگی والدین بر رفتارهای اجتماعی دانش آموزان در محیط مدرسه

سبک های دلبستگی والدین به عنوان یکی از عوامل بنیادین در شکل گیری شخصیت و رفتارهای اجتماعی کودکان، نقش مهمی در تعاملات آنان در محیط مدرسه ایفا می کنند. دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا، هر یک الگوهای متفاوتی از ارتباط، اعتماد، و پاسخ دهی هیجانی را در کودک شکل می دهند که می توانند بر نحوه تعامل با همسالان، معلمان و فضای مدرسه تاثیرگذار باشند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر سبک های دلبستگی والدین بر رفتارهای اجتماعی دانش آموزان در محیط مدرسه، به تحلیل رابطه میان الگوهای تربیتی خانوادگی و کیفیت روابط اجتماعی کودکان در دوره ابتدایی پرداخته است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از پرسش نامه های استاندارد دلبستگی والدین و مقیاس رفتارهای اجتماعی دانش آموزان انجام شده است. نمونه پژوهش شامل ۱۵۰ دانش آموز پایه چهارم تا ششم ابتدایی از مدارس دولتی و غیردولتی شهر تبریز بوده که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری همبستگی و تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد که دانش آموزانی که والدین آن ها سبک دلبستگی ایمن دارند، رفتارهای اجتماعی مثبت تری مانند همکاری، همدلی، اعتماد به نفس و مشارکت گروهی در مدرسه از خود نشان می دهند. در مقابل، سبک های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با رفتارهایی چون انزوا، پرخاشگری، اضطراب اجتماعی و دشواری در برقراری ارتباط موثر همراه بوده اند.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، رفتار اجتماعی ، والدین ، دانش آموزان ابتدایی