بررسی مشکلات آموزش زبان عربی در مدارس ایران و مسیرهای بهبود آن

زبان عربی به عنوان یکی از زبان های کلیدی در حوزه دینی، فرهنگی و اجتماعی در ایران، نقش مهمی در انتقال مفاهیم مذهبی و تقویت ارتباطات بین المللی ایفا می کند. با این حال، آموزش این زبان در مدارس کشور با چالش ها و موانع متعددی مواجه است که کیفیت یادگیری دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی مشکلات آموزش زبان عربی در مدارس ایران و ارائه مسیرهای بهبود آن انجام شد. روش تحقیق به صورت کیفی، توصیفی و کتابخانه ای طراحی شد و داده ها از طریق مطالعه منابع علمی معتبر، مقالات همایش ها و پایگاه های اطلاعاتی دانشگاهی جمع آوری گردید. در تحلیل یافته ها، مشکلات ساختاری شامل برنامه درسی محدود، ساعات ناکافی و کمبود منابع آموزشی شناسایی شد، همچنین مشکلات آموزشی مانند روش های تدریس سنتی و ضعف مهارت معلمان، مشکلات فرهنگی و انگیزشی ناشی از عدم علاقه دانش آموزان و نگرش جامعه، و مشکلات زبانی شامل دشواری قواعد و تفاوت میان عربی فصیح و محاوره بررسی شدند. پژوهش نشان داد که کیفیت آموزش تحت تاثیر نقش معلمان، خانواده، محیط اجتماعی و سیاست های آموزشی وزارت آموزش و پرورش قرار دارد. برای بهبود وضعیت، اصلاح برنامه درسی و منابع آموزشی، به کارگیری روش های نوین تدریس و فناوری های آموزشی، ارتقای مهارت معلمان، ایجاد انگیزه و فرهنگ سازی برای یادگیری زبان عربی و استفاده از فعالیت های عملی، فرهنگی و تعاملی ضروری است. اجرای این راهکارها می تواند موجب ارتقای سطح آموزش، تقویت مهارت های کاربردی دانش آموزان و بهبود انگیزه و علاقه آنان به یادگیری زبان عربی شود.

کلیدواژه ها:

آموزش عربی ، چالش ها ، روش های تدریس ، بهبود کیفیت