تاثیر کاربرد اسید جیبرلیک و قارچ Serendipita indica بر تحمل قلمه های دو رقم انگور به تنش شوری در سیستم هواکشت

تنش شوری یکی از مهمترین عوامل محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان محسوب می شود. قارچ Serendipita indica با تحریک رشد بسیاری از گونه های گیاهی سبب تحمل به تنش های غیر زیستی می شود. در این پژوهش، اثر قارچ S. indica و محلول پاشی اسید جیبرلیک بر صفات مورفوفیزیولوژیک دو رقم انگور بیدانه سفید و ترکمن ۴ در شرایط تنش شوری در سیستم هواکشت به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایش شامل محلول پاشی ۱۵۰ میلی گرم/لیتر اسید جیبرلیک و عدم محلول پاشی، تلقیح با قارچ S. indica (عدم تلقیح و تلقیح با قارچ) و دو سطح شوری (صفر و ۱۰۰ میلی مولار کلرید سدیم) بودند. نتایج نشان دادند تیمار توسط اسید جیبرلیک و تلقیح با قارچ سبب افزایش برخی از شاخص های مورفوفیزیولوژیکی مانند کلروفیل، قند محلول، پرولین، فنول، فلاوونوئید و پتاسیم در هر دو رقم انگور شدند؛ در حالی که میزان صفاتی مانند مالون دی آلدئید، پراکسید هیدروژن و سدیم را کاهش دادند. همچنین نتایج نشان دادند تنش شوری سبب کاهش وزن خشک (۲۶%) و افزایش فلاوونوئید (۵۲%)، پرولین (۴۱%)، سدیم (۸/۵ برابر)، مالون دی آلدئید (۴۱%) و پراکسید هیدروژن (۳۸%) در هر دو رقم شد. در مجموع، نتایج نشان داد تیمار توسط اسید جیبرلیک و تلقیح با قارچ S. indica، سبب افزایش اسمولیت هایی مانند قند محلول (۳۷%)، پرولین (۳۸%) و فنول (۲%) شد؛ از سوی دیگر، تنش اکسیداتیو را با کاهش پراکسید هیدروژن (۳۴%) و مالون دی آلدئید (۳۱%) تخفیف داده اند که سبب می شود گیاهان از رشد و عملکرد بهتری برخوردار بوده و تحمل آنها به تنش افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

تنش غیرزیستی ، کشت بدون خاک ، انگور ، همزیستی ، تنظیم کننده رشد گیاهی