مدل های مشارکت عمومی-خصوصی (PPP) در پروژه های شهری و اثرات اقتصادی آن ها

شراکت های دولتی-خصوصی (PPPs) به یکی از سازوکارهای مرکزی در تامین مالی و مدیریت پروژه های زیرساختی شهری در سراسر جهان تبدیل شده اند، با این حال، بنیان های نظری و پیامدهای اقتصادی آن ها هنوز به طور کافی در مدل های موجود توسعه شهری و اقتصاد عمومی یکپارچه نشده اند. این مطالعه، یک چارچوب نظری جامع ارائه می دهد که به بررسی دینامیک های ساختاری مدل های PPP و تاثیر آن ها بر نتایج اقتصادی شهری می پردازد. با اتکا بر نظریه نماینده-اصلی، اقتصاد هزینه های مبادله و تحلیل نهادی، این مقاله PPPها را به عنوان سازوکارهای حکمرانی هیبریدی مفهومی سازی می کند که با درجات متغیر اشتراک ریسک، هم راستایی انگیزشی و پیچیدگی قراردادی مشخص می شوند.مدل ارائه شده، عوامل کلیدی تعیین کننده عملکرد اقتصادی در ساختارهای PPP را شناسایی می کند، از جمله شفافیت، توزیع ریسک و انگیزه های نوآوری. از طریق پیشنهادات نظری، این مقاله استدلال می کند که تخصیص بهینه ریسک و حکمرانی نهادی قوی می تواند کارایی را افزایش دهد، نوآوری را تحریک کند و پایداری مالی بلندمدت در پروژه های شهری را بهبود بخشد. بحث ارائه شده، این یافته های نظری را با ادبیات موجود تلفیق می کند و به بررسی موازنه های بین پاسخگویی عمومی و کارایی خصوصی می پردازد. علاوه بر این، تحلیل بر اهمیت متغیرهای زمینه ای مانند کیفیت مقررات، مدت زمان قرارداد و ظرفیت ذی نفعان در تعیین تاثیر کلی اقتصادی و اجتماعی ابتکارات PPP تاکید می کند.این مطالعه با ارائه یک مدل مفهومی یکپارچه که نظریه اقتصادی، حکمرانی و سیاست های شهری را به هم پیوند می دهد، به پیشرفت نظری مطالعات PPP کمک می کند. در پایان، پیامدهای این چارچوب برای سیاستگذاران تشریح شده و مسیرهای تحقیقاتی آینده، از جمله اعتبارسنجی تجربی چارچوب پیشنهادی در زمینه های شهری متنوع، پیشنهاد شده است. در نهایت، این پژوهش فهم بهتری از نحوه عملکرد مدل های PPP طراحی شده بهینه به عنوان محرک های توسعه اقتصادی پایدار شهری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

شراکت های دولتی-خصوصی (PPPs) ، توسعه شهری ، پیامدهای اقتصادی ، چارچوب نظری ، حکمرانی و اشتراک ریسک