هوش مصنوعی با رویکرد شناختی در خدمت تمدن سازی نوین اسلامی: تحلیلی آینده نگرانه مبتنی بر گام دوم انقلاب اسلامی

هوش مصنوعی با رویکرد شناختی، به عنوان یکی از پیچیده ترین و پیشرفته ترین شاخه های فناوری نوین در قرن بیست و یکم، ظرفیت بی بدیلی برای تعمیق ادراک، تصمیم سازی هوشمند و خلق نظام های یادگیرنده برای انسان در عصر حاضر را فراهم کرده است. این پژوهش باهدف تمرکز بر نقش این فناوری پیشرفته در فرایند تمدن سازی نوین اسلامی، تلاش می کند تا پیوند میان ظرفیت های علوم شناختی و اهداف راهبردی گام دوم انقلاب اسلامی را تحلیل کند. با استفاده از روش تحلیل آینده نگرانه و رویکردهای کلان راهبردی، قابلیت های هوش مصنوعی بر پایه دانش شناختی در حوزه هایی مانند حکمرانی هوشمند، آموزش وپرورش تحول یافته، ارتقای فرهنگ عمومی و تربیت انسان تراز تمدن اسلامی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که این فناوری نوظهور، در صورت حمایت های دقیق و به موقع سیاستی، توسعه زیرساختی و ارتقای هدایت و بینش معرفتی، می تواند به مثابه یکی از محرک های کلیدی در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی در سطوح مختلف جامعه به کار گرفته شود و شتاب دهنده ای موثر در جهت گیری های راهبردی آینده باشد. همچنین چالش ها و موانع ساختاری و معرفتی فعلی نیازمند بازنگری و بازطراحی سیاست های علمی، تربیتی و فناورانه مبتنی بر ظرفیت ها و قابلیت های بومی متکی بر دانش زمینه ای و متناسب با ویژگی های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی است. این مطالعه، راهبردهای پیشنهادی مشخصی را برای هم راستاسازی توسعه فناوری هوش مصنوعی شناختی با آرمان ها، ارزش ها و اهداف تمدنی انقلاب اسلامی ارائه می دهد و نشان می دهد که تمدن سازی نوین، بدون بهره گیری هوشمندانه و خلاقانه از این فناوری، دست یافتنی نخواهد بود و همچنین شکل دهی به تمدن اسلامی در عصر دیجیتال، مستلزم برنامه ریزی راهبردی، مستمر و تعامل عمیق با فناوری های شناختی است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، تمدن سازی نوین ، رویکرد شناختی ، انقلاب اسلامی