کاربرد روش های روانشناسی تربیتی در مدیریت دانش آموزان کم تحرک و کم انگیزه در مقاطع مختلف تحصیلی

هدف این پژوهش بررسی کاربرد روش های روانشناسی تربیتی در مدیریت دانش آموزان کم تحرک و کم انگیزه در مدارس ابتدایی است. این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد و داده ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده جمع آوری گردید. جامعه آماری شامل دانش آموزان و معلمان مدارس ابتدایی بود که نمونه ای تصادفی انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که به کارگیری روش هایی مانند تقویت مثبت، خودتنظیمی یادگیری، ایجاد محیط حمایت گر و تکنیک های شناختی-رفتاری نقش موثری در افزایش انگیزه و تحرک دانش آموزان دارد. همچنین چالش هایی مانند کمبود آموزش معلمان، محدودیت منابع و مقاومت دانش آموزان در برابر تغییر رفتار مشاهده شد. در نهایت، ارائه راهکارهایی برای ارتقای دانش و مهارت معلمان، تامین امکانات و حمایت سازمانی پیشنهاد گردید. این پژوهش اهمیت روانشناسی تربیتی را در بهبود مدیریت دانش آموزان کم تحرک و کم انگیزه تایید می کند.

کلیدواژه ها:

روش های روانشناسی تربیتی ، دانش آموزان کم تحرک ، دانش آموزان کم انگیزه ، مدارس ابتدایی ، تقویت مثبت ، خودتنظیمی یادگیری ، تکنیک های شناختی-رفتاری.