نقش خانواده و تعامل خانه با مدرسه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پیشرفت تحصیلی دانش آموزان همواره یکی از دغدغه های اساسی نظام های آموزشی و خانواده ها بوده است. پژوهش های متعدد نشان داده اند که موفقیت تحصیلی تنها حاصل توانایی های فردی و روش های آموزشی مدرسه نیست، بلکه به شدت تحت تاثیر عوامل محیطی، به ویژه نقش خانواده و میزان تعامل میان خانه و مدرسه قرار دارد. خانواده به عنوان نخستین نهاد تربیتی، در شکل گیری نگرش، انگیزه و مهارت های پایه ای یادگیری دانش آموز نقش تعیین کننده ای دارد. شیوه های فرزندپروری، حمایت عاطفی، پیگیری تکالیف و ایجاد فضای مناسب مطالعه از جمله عواملی هستند که می توانند کیفیت یادگیری را ارتقا دهند. در کنار آن، مدرسه نیز محیطی رسمی و سازمان یافته برای یادگیری فراهم می آورد که نیازمند همکاری و همسویی با خانواده است.تعامل موثر میان خانه و مدرسه، فرصتی برای تبادل اطلاعات درباره وضعیت تحصیلی، عاطفی و رفتاری دانش آموز فراهم می سازد و زمینه مداخلات به موقع آموزشی و تربیتی را فراهم می کند. جلسات اولیا و مربیان، مشاوره های تحصیلی، ارتباط مستمر والدین با معلمان و استفاده از فناوری های نوین ارتباطی، ابزارهایی هستند که می توانند این تعامل را تقویت کنند. مطالعات نشان می دهد که دانش آموزانی که والدینشان مشارکت فعال تری در فعالیت های مدرسه دارند، از انگیزش بالاتر، اعتمادبه نفس بیشتر و عملکرد تحصیلی مطلوب تری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، نظام آموزشی ، مدرسه ، خانواده