مقایسه تاثیر آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی با آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

با گسترش فناوری، نظام های آموزشی با این پرسش روبرو هستند که آیا آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی می تواند جایگزین یا مکمل موثری برای روش های سنتی باشد. شکاف موجود در درک تجربه زیسته دانش آموزان از این دو محیط یادگیری، نیاز به پژوهشی کیفی را ایجاب می کند.این پژوهش با هدف مقایسه کیفی تاثیرات ادراک شده آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی و آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از منظر خود آنان انجام شد.این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی انجام گرفت. با استفاده از نمونه گیری هدفمند، ۲۰ دانش آموز دوره متوسطه که تجربه یادگیری در هر دو محیط را داشتند، انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته عمیق گردآوری و با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شد.تحلیل داده ها منجر به شناسایی سه مضمون اصلی شد: «شخصی سازی یادگیری» به عنوان نقطه قوت اصلی هوش مصنوعی، «تعامل اجتماعی و عاطفی» به عنوان برجسته ترین ویژگی کلاس سنتی، و «انگیزش درونی و خودکارآمدی» که در هر دو محیط با محرک های متفاوت شکل می گرفت. یافته ها نشان داد آموزش هوش مصنوعی در درک عمیق تر مفاهیم فردی موثرتر است، در حالی که آموزش سنتی در تقویت مهارت های گفتگو و کار گروهی کارآمدی بیشتری دارد.به نظر می رسد هیچ یک از دو روش به تنهایی برتری مطلق ندارند، بلکه ترکیب هوشمندانه این دو در یک مدل تلفیقی می تواند با بهره گیری از نقاط قوت هرکدام، به شکل گیری یک محیط یادگیری جامع تر و اثرگذارتر بینجامد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر هوش مصنوعی ، آموزش سنتی ، پیشرفت تحصیلی پژوهش کیفی ، یادگیری شخصی سازی شده.