تحلیل رابطه بین رضایت شغلی معلمان و انگیزش تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین رضایت شغلی معلمان و انگیزش تحصیلی دانش آموزان است. رضایت شغلی یکی از عوامل کلیدی در بهبود کیفیت تدریس و تعامل سازنده معلم و دانش آموز به شمار می رود و می تواند بر سطح انگیزش، پیشرفت و نگرش تحصیلی دانش آموزان تاثیرگذار باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان و دانش آموزان مدارس متوسطه شهر سنندج در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد ۱۰۰نفر معلم و دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه استاندارد رضایت شغلی (اسمیت و همکاران، ۱۹۶۹) و پرسش نامه انگیزش تحصیلی (والرند، ۱۹۹۲) بود که روایی و پایایی آن ها در مطالعات پیشین تایید شده است. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین رضایت شغلی معلمان و انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰٫۰۱≥ p) همچنین، ابعاد «رضایت از محیط کار» و «رضایت از تعامل با همکاران» بیشترین تاثیر را بر انگیزش درونی دانش آموزان داشتند. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که افزایش سطح رضایت شغلی معلمان می تواند به ارتقای انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر شود.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی معلمان ، انگیزش تحصیلی ، آموزش و پرورش ، پیشرفت تحصیلی ، مدارس متوسطه