بررسی نقش فناوری های کمکی در ارتقای توانایی خواندن و نوشتن دانش آموزان کم ­توان ذهنی

مهارت های خواندن و نوشتن به عنوان پایه ای ترین مهارت های تحصیلی، نقش مهمی در پیشرفت علمی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کنند. دانش آموزان کم توان ذهنی به دلیل محدودیت های شناختی و یادگیری با چالش های جدی در فراگیری این مهارت ها مواجه هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فناوری های کمکی در ارتقای مهارت های خواندن و نوشتن این گروه از دانش آموزان انجام شد.این پژوهش از نوع تبیینی – کاربردی با رویکرد کمی و کیفی ترکیبی بوده و جامعه آماری آن شامل دانش آموزان کم توان ذهنی پایه های دوم تا پنجم مدارس ابتدایی و معلمان آنان دریک منطقه شهری است. نمونه گیری برای بخش کمی به صورت تصادفی ساده و برای بخش کیفی به صورت هدفمند انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل آزمون های مهارت خواندن و نوشتن، پرسشنامه انگیزه و علاقه مندی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان بود. داده های کمی با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، تحلیل کوواریانس و همبستگی پیرسون، و داده های کیفی با روش تحلیل محتوای موضوعی تحلیل شدند.یافته ها نشان داد که استفاده از فناوری های کمکی موجب افزایش معنادار مهارت های خواندن و نوشتن دانش آموزان کم توان ذهنی شد و همچنین انگیزه و علاقه مندی آنان به یادگیری افزایش یافت. تحلیل کیفی مصاحبه ها نیز تایید کرد که فناوری های کمکی امکان فردی سازی آموزش، افزایش مشارکت و تمرکز دانش آموزان و بهبود کیفیت مهارت های خواندن و نوشتن را فراهم می کنند، اگرچه محدودیت هایی مانند کمبود تجهیزات و نیاز به آموزش معلمان وجود دارد.نتایج پژوهش بر اهمیت استفاده هدفمند از فناوری های کمکی در مدارس استثنایی تاکید دارد و ارائه راهکارهایی مانند تامین تجهیزات، آموزش معلمان و ترکیب روش های سنتی و فناوری های کمکی می تواند به بهبود کیفیت آموزش و توانمندسازی دانش آموزان کم توان ذهنی کمک کند.

کلیدواژه ها:

فناوری های کمکی ، دانش آموزان کم توان ذهنی ، مهارت خواندن ، مهارت نوشتن ، انگیزه یادگیری