نقش برنامه های آموزشی مبتنی بر بازی در تقویت تعاملات اجتماعی و یادگیری عمیق

برنامه های آموزشی مبتنی بر بازی در سال های اخیر به یکی از رویکردهای نوآورانه در حوزه تعلیم و تربیت تبدیل شده اند و توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده اند. این برنامه ها با تلفیق عناصر سرگرمی، تعامل و یادگیری، محیطی پویا فراهم می کنند که در آن دانش آموزان نه تنها اطلاعات جدید را دریافت می کنند، بلکه با تجربه کردن، حل مسئله و همکاری، در ساخت دانش مشارکت فعال دارند. ماهیت انگیزشی و تعاملی بازی ها موجب می شود فرایند آموزش از حالت خشک و یک سویه خارج شود و به تجربه ای لذت بخش، معنادار و پایدار تبدیل گردد. چنین محیطی بستری فراهم می آورد تا یادگیرندگان، مهارت های اجتماعی همچون همدلی، گفت وگو، پذیرش نظر دیگران و کار گروهی را تمرین کنند و در عین حال به درک عمیق تری از مفاهیم علمی و کاربردی دست یابند. بازی های آموزشی به دلیل ساختار چالش برانگیز و امکان ارائه بازخوردهای فوری، زمینه درگیری شناختی را تقویت می کنند و یادگیرندگان را به کاوش، تحلیل و استفاده از آموخته ها در موقعیت های گوناگون ترغیب می نمایند. این رویکرد با فراهم کردن فضایی امن و جذاب، خطا را بخشی طبیعی از فرایند یادگیری معرفی می کند و به افراد کمک می کند با اعتمادبه نفس و پشتکار بیشتری به مسیر یادگیری ادامه دهند. علاوه بر این، طراحی انعطاف پذیر و قابلیت شخصی سازی در بازی های آموزشی، امکان پاسخ گویی به تفاوت های فردی را فراهم می سازد و فرصتی برابر برای یادگیرندگان با سبک ها و سرعت های مختلف یادگیری ایجاد می کند. استفاده هوشمندانه از برنامه های آموزشی مبتنی بر بازی می تواند به رشد هم زمان مهارت های اجتماعی و یادگیری عمیق کمک کند و یادگیری را به تجربه ای جامع، پویا و الهام بخش تبدیل نماید.

کلیدواژه ها:

نقش برنامه آموزشی ، بازی ، تقویت ، تعاملات اجتماعی ، یادگیری عمیق