مقایسه اثربخشی تدریس مبتنی بر سناریو با روش سخنرانی در یادگیری دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تدریس مبتنی بر سناریو در مقایسه با روش سخنرانی سنتی بر یادگیری دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش آزمایشی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی در مدارس یک منطقه مشخص بود و از میان آن ها، ۶۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون یادگیری و پرسشنامه مهارت حل مسئله بود که اعتبار آن توسط روایی محتوایی و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ (α = ۰.۸۷) تایید شد.یافته ها نشان داد که تدریس مبتنی بر سناریو باعث افزایش معنی دار نمرات یادگیری دانش آموزان در پس آزمون شد (p < ۰.۰۱) و مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی آن ها را بهبود بخشید. همچنین، مقایسه گروه ها نشان داد که روش سخنرانی سنتی اثر محدودتری بر یادگیری فعال و مهارت های تحلیلی دارد. بر اساس نتایج، استفاده از روش های آموزشی فعال و تعاملی مانند سناریو توصیه می شود تا یادگیری دانش آموزان عمیق تر، کاربردی تر و مستمرتر شود.چالش های اجرای این روش شامل مقاومت معلمان و دانش آموزان، محدودیت زمان کلاس و کمبود منابع آموزشی بود که با آموزش معلمان، آماده سازی سناریوهای استاندارد و بهره گیری از فناوری های آموزشی می توان بر آن ها فائق آمد.در نهایت، این پژوهش نشان داد که تدریس مبتنی بر سناریو می تواند جایگزین مناسبی برای روش های سنتی باشد و پایه ای علمی برای پژوهش های آتی در زمینه آموزش فعال فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی بر سناریو ، روش سخنرانی ، یادگیری فعال ، مهارت حل مسئله ، تفکر انتقادی