روش های ارزیابی خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان

پژوهش های پیشین، با شناخت از پیچیدگی رابطه خودتنظیمی هیجانی و رفتارهای پرخطر، راهکارهایی را برای پیش بینی و پیشگیری از این رفتارها ارائه کرده اند. این راهکارها، عمدتا بر شناسایی و مداخله در فاکتورهای مرتبط متمرکز شده اند، اما به طور کامل، جنبه های فرهنگی و اجتماعی خاص هر جامعه را در نظر نمی گیرند.یکی از رویکردهای مهم، تمرکز بر آموزش و ارتقای مهارت های خودتنظیمی هیجانی است. این آموزش ها، دانش آموزان را قادر می سازند تا احساسات خود را شناسایی، درک و مدیریت کنند. برنامه های آموزشی که به دانش آموزان می آموزند چگونه استرس های روزمره را مدیریت کنند، واکنش های هیجانی به چالش ها را کنترل کنند و راه های سازنده ای برای حل مشکلات پیدا کنند، می توانند نقش بسزایی در کاهش رفتارهای پرخطر ایفا کنند. این نوع مداخله می تواند در قالب آموزش های گروهی و یا مشاوره های فردی انجام شود.

کلیدواژه ها:

خود تنظیمی ، معلم ، دانش آموز