تربیت نفس در محیط مدرسه؛ نقش معلم در تربیت اخلاق دانش آموزان مبتنی بر تعالیم خواجه عبدالله انصاری و امام محمد غزالی

تربیت نفس در تعلیم و تربیت اسلامی یکی از اساسی ترین و جامع ترین ارکان، برای رشد معنوی و اخلاقی انسان شناخته می شود که؛ هدف اصلی در آن، پالایشی باطنی و پرورش صفات اخلاقی پسندیده است. معلم، به عنوان بعد اصلی این روند، نقش مرشد، مربی و مزکی را ایفا می نماید که؛ باید بیش از دیگر افراد به تزکیه ی نفس خویش آراسته باشد. مقاله ی حاضر، با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی نقش معلم در تربیت نفس دانش آموزان مبتنی بر آموزه های خواجه عبدالله انصاری و امام محمد غزالی پرداخته است. مفهوم نفس، مراتب آن و جایگاه معلم در تزکیه ی نفس در آثار این دو عارف برجسته واکاوی شده است و هم چنین راهکارهایی عملی برای بهره مندی عمیق تر، از این تعالیم در ارکان آموزش و پرورش معاصر ارائه گردیده است. یافته ها نشان دهنده ی آن است که: تامل عمیق به تهذیب نفس معلم، ترکیب علم و عمل، ایجاد فضایی مملو از محبت و انگیزش در محیط آموزش، از عناصر کلیدی تربیت اخلاقی هستند. تلاش در مطالعه ی حاضر، مبنی براین است که؛ نظام های آموزش با تامل در آموزه های اسلامی -عرفانی، ساختارهایی تربیتی و حمایتی، برای معلمان فراهم نمایند، تا بتوانند به نحوی شایسته در تربیت نفس دانش آموزان تاثیرگذارباشند.

کلیدواژه ها:

تربیت نفس ، معلم ، خواجه عبدالله انصاری ، امام محمد غزالی ، تربیت اخلاقی ، نظام آموزش و پرورش اسلامی