اختلالات یادگیری و نقش روان شناسی بالینی در طراحی برنامه های حمایتی

هدف این پژوهش بررسی اختلالات یادگیری در دانش آموزان و تحلیل نقش روان شناسی بالینی در طراحی برنامه های حمایتی موثر برای آنان است. تمرکز اصلی بر چگونگی شناسایی، تحلیل، و پاسخ به نیازهای روانی، شناختی و رفتاری دانش آموزانی است که با چالش های یادگیری مواجه اند، به ویژه در بافت فرهنگی و آموزشی ایران.روش پژوهش به صورت کیفی و تحلیلی بوده و از منابع علمی داخلی و بین المللی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با روان شناسان بالینی، و تحلیل محتوای برنامه های موجود آموزشی بهره گرفته شده است. روند پژوهش شامل سه مرحله بوده: شناسایی الگوهای رایج اختلالات یادگیری، بررسی مداخلات روان شناسی بالینی در مدارس، و طراحی چارچوبی پیشنهادی برای برنامه های حمایتی.مدل تحلیل مطالب بر پایه تلفیق نظریه های روان شناسی شناختی، روان سنجی، و رویکردهای انسان گرایانه در روان شناسی بالینی بوده است. تحلیل ها نشان دادند که برنامه های حمایتی زمانی موثر واقع می شوند که مبتنی بر ارزیابی های چندبعدی، مشارکت فعال خانواده و مدرسه، و مداخلات فردمحور باشند.نتایج پژوهش نشان می دهد که روان شناسی بالینی می تواند با ارائه ارزیابی های تخصصی، طراحی مداخلات درمانی، و آموزش مهارت های مقابله ای به دانش آموزان، نقش کلیدی در کاهش آثار منفی اختلالات یادگیری ایفا کند. همچنین، تاکید بر همکاری بین حوزه ای میان روان شناسان، معلمان، و مشاوران آموزشی، شرط لازم برای موفقیت برنامه های حمایتی در مدارس ایرانی است.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، روان شناسی بالینی ، برنامه های حمایتی ، دانش آموزان