ضرورت استقرار واحد مراقبت فوری و اورژانسی در زمین های ورزشی :تحلیل چندبعدی از منظر ایمنی، پزشکی ورزشی، روان شناسی، حقوق ورزشکار و اخلاق حرفه ای

ایمنی و سلامت ورزشکاران در رویدادهای ورزشی، به ویژه در رشته هایی با احتمال بالای آسیب های حاد، نیازمند استقرار واحدهای مراقبت فوری و اورژانسی است. نبود استانداردهای اجرایی دقیق در ایران، خلا قابل توجهی را در مقایسه با الزامات بین المللی فیفا و کمیته بین المللی المپیک نشان می دهد (کریمی، ۱۴۰۰). بیان مسئله این پژوهش بر ضرورت تحلیل چندبعدی این استقرار از منظر ایمنی، پزشکی ورزشی، روان شناسی، حقوق ورزشکار و اخلاق حرفه ای متمرکز است. اهداف شامل بررسی خطرات رایج، الزامات پزشکی، اثرات روانی، و الزامات قانونی بودند. روش تحقیق، توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر منابع کتابخانه ای است که با تحلیل اسناد داخلی و خارجی انجام شد. یافته ها نشان دادند که زمان واکنش تیم های امداد ایرانی (میانگین ۶-۸ دقیقه) از استاندارد جهانی (<۳ دقیقه) فاصله زیادی دارد؛ کمبود تجهیزات حیاتی مانند AED، فقدان آموزش های تخصصی، و نبود قوانین الزام آور از عوامل اصلی ضعف سیستم هستند. همچنین حضور تیم اورژانس باعث کاهش اضطراب رقابتی تا ۲۵٪ و ارتقای اعتماد به نفس ورزشکاران شد. نتیجه گیری بر لزوم تدوین قانون جامع ایمنی ورزشی، تقویت آموزش ها، تجهیز استاندارد و نظارت موثر برای ارتقای کیفیت و ایمنی رویدادهای ورزشی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

ایمنی ورزشی ، واحد مراقبت فوری ، پزشکی ورزشی ، اضطراب رقابتی ، استانداردهای بین المللی ، حقوق ورزشکار ، اورژانس ورزشی