تاثیر تعامل خانواده و مدرسه بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

تعامل خانواده و مدرسه از اساسی ترین عوامل موثر بر رشد تحصیلی و تربیتی دانش آموزان به ویژه در دوره ابتدایی است. خانواده نخستین نهاد اجتماعی است که ارزش ها، نگرش ها و مهارت های اولیه را در کودک شکل می دهد و مدرسه نیز با ایفای نقش مکمل، مسیر رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی او را هدایت می کند. زمانی که ارتباط سازنده و دوسویه ای میان والدین و معلمان برقرار شود، دانش آموزان احساس امنیت، حمایت و انگیزه بیشتری برای یادگیری پیدا می کنند. در سال های اخیر، نتایج پژوهش های مختلف در ایران و جهان نشان داده است که هماهنگی و مشارکت خانواده ها در برنامه های آموزشی مدرسه، میزان پیشرفت تحصیلی و انضباط رفتاری دانش آموزان را به طور چشمگیری افزایش می دهد. در مقابل، فقدان این تعامل می تواند منجر به بروز مشکلاتی همچون افت تحصیلی، اضطراب، گوشه گیری اجتماعی و کاهش انگیزه یادگیری شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تعامل خانواده و مدرسه بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. در این پژوهش ضمن مرور ادبیات نظری و پیشینه های پژوهشی معتبر، به روش های مختلف تقویت همکاری والدین و معلمان پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهد که برگزاری جلسات منظم بین اولیا و مربیان، مشارکت والدین در فعالیت های مدرسه، اطلاع رسانی موثر درباره وضعیت تحصیلی فرزند و تشویق به ارتباطات عاطفی در منزل، از مهم ترین مولفه های موثر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. نتایج پژوهش تاکید می کند که آموزش وپرورش باید با طراحی برنامه های منسجم برای ارتقای ارتباط خانواده و مدرسه، زمینه رشد همه جانبه دانش آموزان را فراهم آورد. این تعامل نه تنها موجب بهبود یادگیری و موفقیت تحصیلی می شود بلکه نقش مهمی در پرورش مهارت های زندگی، اعتمادبه نفس و مسئولیت پذیری کودکان دارد. در نهایت، پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که سیاست گذاران آموزشی و مدیران مدارس، خانواده را به عنوان شریک اصلی فرآیند آموزش تلقی کنند و با ایجاد شبکه های ارتباطی مستمر، تعامل موثر میان دو نهاد اصلی تربیت یعنی خانواده و مدرسه را تقویت نمایند.

کلیدواژه ها:

تعامل خانواده و مدرسه ، عملکرد تحصیلی ، یادگیری ، آموزش ابتدایی ، انگیزش تحصیلی