بررسی تاثیر استفاده از مدل سازی مهندسی بر علاقه مندی دانش آموزان به ریاضیات

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر استفاده از مدل سازی مهندسی بر علاقه مندی دانش آموزان به ریاضیات بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و گروه آزمایش بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه ابتدایی و متوسطه مدارس شهرستان در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۳ بود و ۶۰ دانش آموز به صورت تصادفی طبقه ای به گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه علاقه مندی به ریاضیات با پایایی ۰/۸۷ و دفتر ثبت فعالیت ها و مشاهدات کلاس بود. گروه آزمایش تحت آموزش مبتنی بر مدل سازی مهندسی قرار گرفت و گروه کنترل از روش تدریس سنتی استفاده کردند. داده ها با استفاده از آزمون های تی زوجی و تی مستقل و تحلیل محتوای کیفی پردازش شد.نتایج نشان داد که مدل سازی مهندسی تاثیر معناداری بر افزایش علاقه مندی دانش آموزان به ریاضیات دارد. میانگین علاقه مندی گروه آزمایش از ۵۶/۲ در پیش آزمون به ۷۲/۵ در پس آزمون افزایش یافت، در حالی که تغییر گروه کنترل اندک بود. تحلیل کیفی نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت و همکاری گروهی را تقویت کردند و تعامل فعال بیشتری با مفاهیم ریاضی داشتند. همچنین، استفاده از مدل سازی مهندسی، یادگیری ریاضیات را از حالت انتزاعی و حفظی به یادگیری فعال و تجربی تبدیل کرد.با توجه به یافته ها، پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی از روش های مبتنی بر مدل سازی مهندسی و فعالیت های پروژه محور برای افزایش علاقه و انگیزش دانش آموزان در درس ریاضیات استفاده کنند و زمینه های لازم برای اجرای موفق این روش، از جمله آموزش معلمان و تامین تجهیزات، فراهم شود.

کلیدواژه ها:

مدل سازی مهندسی ، علاقه مندی دانش آموزان ، ریاضیات ، یادگیری فعال ، آموزش STEM