آموزش خلاقیت از طریق کاردستی و ساخت و ساز

خلاقیت به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های شناختی، اجتماعی و هیجانی کودکان نقش اساسی در رشد فردی و موفقیت تحصیلی آنان ایفا می کند. با وجود اهمیت این مهارت، بسیاری از برنامه های آموزشی رسمی در مدارس محدود به آموزش های نظری هستند و فرصت کافی برای بروز و پرورش خلاقیت فراهم نمی کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کاردستی و فعالیت های ساخت وساز در پرورش خلاقیت کودکان انجام شد.این پژوهش از نوع کاربردی-توصیفی بوده و از روش شبه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش استفاده شد. جامعه آماری شامل کودکان دبستانی یک منطقه شهری بود و ۶۰ کودک به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون خلاقیت Torrance، پرسشنامه رفتار اجتماعی و مشاهده فعالیت های عملی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های t مستقل، t وابسته و تحلیل واریانس (ANOVA) تحلیل شد.یافته ها نشان داد که فعالیت های کاردستی و ساخت وساز باعث افزایش معنادار مهارت های خلاقانه، تفکر واگرا، توانایی حل مسئله، اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی کودکان می شود. همچنین مشاهده فعالیت ها نشان داد که مشارکت در پروژه های گروهی باعث تقویت تعامل اجتماعی، همکاری و ارائه ایده های نو می گردد. پژوهش حاضر تاکید می کند که ادغام فعالیت های عملی و تجربی در برنامه های آموزشی می تواند فرآیند یادگیری را جذاب و موثر کند و زمینه رشد همه جانبه کودکان را فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، کاردستی ، فعالیت های ساخت وساز ، یادگیری فعال ، مهارت های اجتماعی ، کودکان