نقش هوش هیجانی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان

موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان، از جمله اهداف بنیادین نظام های آموزشی است که تحقق آن نیازمند توجه به ابعاد روان شناختی و هیجانی یادگیرندگان است. در این میان، هوش هیجانی به عنوان مجموعه ای از توانایی ها در شناخت، تنظیم و مدیریت هیجان ها، نقش مهمی در شکل گیری رفتارهای تحصیلی، روابط اجتماعی، و سازگاری روانی دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که دانش آموزانی با سطح بالای هوش هیجانی، از انگیزش تحصیلی بیشتر، تعاملات اجتماعی سالم تر، و توانایی بالاتری در مقابله با چالش های مدرسه برخوردارند. این مقاله با هدف بررسی نقش هوش هیجانی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان، به تحلیل مولفه های اصلی هوش هیجانی، ارتباط آن با عملکرد تحصیلی، و تاثیر آن بر روابط بین فردی در محیط مدرسه می پردازد. یافته ها نشان می دهد که آموزش و تقویت مهارت هایی چون خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی و ارتباط موثر، می تواند موجب ارتقاء کیفیت یادگیری، کاهش تعارضات اجتماعی، و افزایش حس تعلق به مدرسه شود. در پایان، پیشنهادهایی برای طراحی برنامه های آموزشی هوش هیجانی، توانمندسازی معلمان و مشاوران، و تلفیق این مهارت ها با برنامه درسی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، موفقیت تحصیلی ، تعامل اجتماعی ، خودآگاهی ، خودتنظیمی مهارت های ارتباطی ، انگیزش