بررسی تاثیر سبک های ارتباطی معلم بر کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان با اختلالات یادگیری

خودکارآمدی به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی در روان شناسی تربیتی، نقش مهمی در شکل گیری انگیزش، پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اهمیت و تاثیر خودکارآمدی بر عملکرد و موفقیت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. در این مطالعه، ابتدا به تبیین مفهومی خودکارآمدی و ارتباط آن با متغیرهای مهمی چون انگیزش، عزت نفس، سبک های شناختی و مشارکت در فعالیت های آموزشی پرداخته شده است. یافته های مطالعات مروری نشان می دهد که دانش آموزانی که سطح بالاتری از خودکارآمدی دارند، در مواجهه با چالش های یادگیری، اعتماد به نفس بیشتری نشان داده و با پشتکار، تکالیف دشوار را با موفقیت به انجام می رسانند. علاوه بر این، خودکارآمدی با بهبود مهارت های اجتماعی، افزایش انگیزه درونی و کاهش اضطراب امتحان مرتبط است. همچنین، عوامل متعددی همچون حمایت خانواده، کیفیت تدریس معلمان، جو مدرسه و روش های آموزشی نوین در تقویت یا تضعیف این مهارت موثرند. نتایج بررسی های اخیر حاکی از آن است که طراحی برنامه های آموزشی مبتنی بر یادگیری فعال، آموزش مهارت های زندگی و ایجاد نگرش مثبت نسبت به توانایی های فردی می تواند موجب ارتقای سطح خودکارآمدی شود. بنابراین، تاکید بر پرورش این توانایی در نظام های آموزشی ضروری است؛ زیرا خودکارآمدی نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر می شود بلکه در شکل گیری شخصیت، اعتمادبه نفس و موفقیت در مراحل بعدی زندگی نیز نقش اساسی دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، موفقیت تحصیلی ، انگیزش ، مهارت های اجتماعی