نقد سیستم نمره دهی سنتی و پیشنهاد روش های جایگزین مانند ارزشیابی توصیفی

سیستم نمره دهی سنتی در آموزش و پرورش، که بر اعداد و نمرات عددی تکیه دارد، طی سال های اخیر با نقدهای فراوانی مواجه شده است. این روش غالبا تنها به سنجش دانش کوتاه مدت و توانایی پاسخ دهی به آزمون ها می پردازد و توانایی های مهارتی، خلاقیت، تفکر انتقادی و رشد شخصیتی دانش آموزان را به طور کامل ارزیابی نمی کند. ارزشیابی عددی، گاهی موجب افزایش استرس، رقابت ناسالم و کاهش انگیزه در یادگیری می شود و نمی تواند تصویری جامع از عملکرد واقعی دانش آموز ارائه دهد.در مقابل، روش های جایگزین مانند ارزشیابی توصیفی، با تمرکز بر ارزیابی فرآیندی، پیشرفت فردی و مهارت های اجتماعی و شناختی، قابلیت شناسایی نقاط قوت و ضعف دانش آموزان را فراهم می آورند. این روش به معلمان امکان می دهد بازخورد سازنده ارائه کنند و دانش آموزان را به یادگیری فعال، خودارزیابی و مشارکت در فرآیند یادگیری تشویق نمایند.این مقاله با بررسی نقدهای وارد بر سیستم نمره دهی سنتی و مزایای ارزشیابی توصیفی، ضمن مرور پیشینه پژوهشی و تجارب ملی و بین المللی، به تحلیل ضرورت بازنگری در روش های ارزیابی آموزشی پرداخته و پیشنهادهایی برای جایگزینی یا تلفیق این روش ها ارائه می دهد. هدف اصلی پژوهش، ارتقای کیفیت یادگیری و ایجاد نظام ارزشیابی جامع، منعطف و متناسب با نیازهای تربیتی دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

نمره دهی سنتی ، ارزشیابی توصیفی ، ارزیابی آموزشی ، بازخورد مستمر ، یادگیری فعال ، مهارت های شناختی ، انگیزه تحصیلی ، یادگیری پایدار