بررسی تاثیر ورزش های گروهی و فعالیت های بدنی منظم بر سلامت روان، روحیه همکاری و موفقیت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

مدرسه به عنوان نخستین نهاد اجتماعی که کودکان تجربه تعامل مستمر در آن را می آموزند، می تواند بستری موثر برای پرورش مهارت های اجتماعی و هیجانی از طریق برنامه های ورزشی باشد. شرکت در فعالیت های گروهی ورزشی فرصت می دهد تا دانش آموزان احساس تعلق به جمع را تجربه کنند، مسئولیت پذیری را بیاموزند و در فضای دوستانه و هدفمند، توانایی های ارتباطی و حل مسئله خود را گسترش دهند. ورزش به عنوان ابزاری برای ارتقای سلامت روان نیز شناخته می شود و می تواند با کاهش اضطراب و استرس، ایجاد حس نشاط و افزایش عزت نفس، بستر مناسبی برای یادگیری اثربخش فراهم آورد. از سوی دیگر، تحرک بدنی مستمر و ساختارمند، علاوه بر بهبود وضعیت جسمانی، به رشد شناختی و افزایش تمرکز و انگیزه در فرایند یادگیری کمک می کند و این امر به ارتقای عملکرد تحصیلی منجر می شود. شواهد نظری و مطالعات پیشین نشان می دهد که گنجاندن ورزش های گروهی در برنامه آموزشی مدارس ابتدایی، می تواند نه تنها به توسعه سلامت روان و ارتقای کیفیت روابط اجتماعی کودکان بینجامد، بلکه عاملی مهم در موفقیت تحصیلی آنان نیز به شمار آید. بر این اساس، پژوهش حاضر بر ضرورت بازنگری در جایگاه تربیت بدنی در ساختار آموزشی و ارائه راهبردهایی برای تقویت رویکرد مشارکتی در فعالیت های ورزشی مدارس تاکید دارد و نتایج آن می تواند راهنمایی برای معلمان، مدیران و سیاست گذاران آموزشی در طراحی برنامه هایی جامع و کارآمد برای رشد همه جانبه دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

ورزش گروهی ، فعالیت بدنی ، منظم ، سلامت روان ، روحیه همکاری ، موفقیت تحصیلی ، دانش آموزان ، ابتدایی