نقش خانواده و محیط مدرسه در کنترل اضطراب و ارتقاء موفقیت تحصیلی

اضطراب به عنوان یکی از رایج ترین چالش های روان شناختی در میان دانش آموزان، تاثیر مستقیم و غیرقابل انکاری بر عملکرد تحصیلی و کیفیت زندگی آنان دارد. پژوهش های متعدد نشان داده اند که عوامل محیطی از جمله خانواده و مدرسه، نقشی تعیین کننده در کاهش یا تشدید اضطراب و در نتیجه ارتقاء یا افت موفقیت تحصیلی ایفا می کنند. خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی، از طریق ایجاد محیطی امن، حمایت عاطفی، برقراری ارتباط موثر و تقویت عزت نفس فرزندان، می تواند بستری مناسب برای مقابله با فشارهای روانی و اضطراب های تحصیلی فراهم آورد. شیوه های فرزندپروری مقتدرانه، توجه به نیازهای هیجانی و تشویق به تلاش های تحصیلی، از مهم ترین راهکارهایی است که والدین می توانند برای کمک به فرزندان خود در مسیر موفقیت به کار گیرند. در سوی دیگر، مدرسه به عنوان محیط یادگیری رسمی، با نقش آفرینی معلمان، مشاوران و مدیران در ایجاد فضایی آرام، حمایتگر و انگیزشی، سهم بسزایی در مدیریت اضطراب و افزایش اعتمادبه نفس دانش آموزان دارد. استفاده از روش های تدریس فعال، ارائه بازخوردهای مثبت، آموزش مهارت های مقابله ای و فراهم آوردن فرصت های مشارکت دانش آموزان در فعالیت های گروهی، از جمله اقداماتی است که مدارس می توانند در راستای ارتقاء سلامت روان و بهبود عملکرد تحصیلی اجرا کنند. تعامل مثبت میان خانواده و مدرسه نیز به عنوان عامل کلیدی، موجب هم افزایی در حمایت از دانش آموزان و کاهش عوامل اضطراب زا می شود. بنابراین، توجه به نقش تکمیلی و هم پوشان این دو نهاد می تواند به ارتقاء کیفیت یادگیری، افزایش انگیزه و دستیابی به موفقیت های تحصیلی پایدار منجر شود.

کلیدواژه ها:

خانواده ، محیط مدرسه ، اضطراب تحصیلی ، موفقیت تحصیلی ، حمایت عاطفی