نگرش دانش آموزان و معلمان نسبت به فناوری های هوشمند

توسعه فناوری های هوشمند و ابزارهای دیجیتال در نظام آموزشی، فرصت ها و چالش های نوینی را برای یادگیری و تدریس فراهم کرده است. نگرش دانش آموزان و معلمان نسبت به این فناوری ها نقش تعیین کننده ای در موفقیت استفاده از آن ها دارد، زیرا پذیرش، اعتماد و انگیزه کاربران می تواند کیفیت فرایند یاددهی و یادگیری را بهبود بخشد. این مطالعه با هدف بررسی و تحلیل نگرش دانش آموزان و معلمان نسبت به فناوری های هوشمند در محیط های آموزشی انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد جمع آوری گردید. نمونه تحقیق شامل ۳۰۰ دانش آموز و ۵۰ معلم از مدارس مختلف بود که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که اکثریت دانش آموزان نگرشی مثبت نسبت به استفاده از فناوری های هوشمند دارند و آن را ابزاری موثر برای یادگیری فعال، ارتقای خلاقیت و افزایش تعامل با معلم و همکلاسی ها می دانند. همچنین، معلمان نیز نگرشی مثبت داشتند، اما میزان پذیرش فناوری ها در میان آن ها تا حدی تحت تاثیر تجربه قبلی، مهارت های دیجیتال و میزان دسترسی به ابزارها بود. با این حال، برخی معلمان نگرانی هایی درباره اتکای بیش از حد به فناوری، کاهش مهارت های اجتماعی دانش آموزان و مسائل امنیتی و حریم خصوصی مطرح کردند. نتایج تحلیل داده ها همچنین نشان داد که میزان نگرش مثبت با سطح سواد دیجیتال و آموزش های مرتبط با فناوری رابطه معناداری دارد. این پژوهش بر اهمیت برنامه های آموزشی و کارگاه های عملی برای افزایش آگاهی و توانمندی معلمان و دانش آموزان در استفاده موثر از فناوری های هوشمند تاکید می کند. در نهایت، نتایج تحقیق می تواند به برنامه ریزان آموزشی و مدیران مدارس کمک کند تا محیط های یادگیری هوشمند و متناسب با نیازهای نسل دیجیتال ایجاد کنند و فرایند یاددهی و یادگیری را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

فناوری های هوشمند ، نگرش دانش آموزان ، نگرش معلمان ، یادگیری فعال ، محیط آموزشی دیجیتال