تحلیل روش های نوین تدریس در آموزش علوم انسانی به دانش آموزان دوره ابتدایی چالش ها و فرصت ها

آموزش علوم انسانی در دوره ابتدایی، نقش بنیادینی در شکل گیری نگرش های اجتماعی، اخلاقی و فرهنگی کودکان دارد. با توجه به تحولات نظری در حوزه یادگیری و تربیت شهروندی، استفاده از روش های نوین تدریس مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، قصه گویی، ایفای نقش، بازی های تربیتی و یادگیری مشارکتی، می تواند اثربخشی آموزش مفاهیم انسانی را به طور چشمگیری افزایش دهد. این مقاله با رویکرد تحلیلی، به بررسی ظرفیت ها و چالش های اجرای روش های نوین تدریس در آموزش علوم انسانی به دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که علی رغم ظرفیت بالای این روش ها در تقویت تفکر انتقادی، همدلی، مسئولیت پذیری و مشارکت اجتماعی، موانعی نظیر محدودیت های برنامه درسی، کمبود معلمان آموزش دیده، ضعف در ارزشیابی نگرشی و مهارتی، و مقاومت فرهنگی در برابر تغییر، مانع از تحقق کامل آن ها شده اند.در مقابل، فرصت هایی نظیر علاقه طبیعی کودکان به تعامل، ظرفیت دروس علوم انسانی برای تلفیق با هنر و زندگی روزمره، و امکان بهره گیری از فناوری های آموزشی، زمینه ساز تحول در آموزش انسانی در دوره ابتدایی هستند. در پایان، پیشنهادهایی برای اصلاح برنامه درسی، توانمندسازی معلمان، و طراحی فعالیت های چندرسانه ای ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش علوم انسانی ، روش های نوین تدریس ، دوره ابتدایی ، چالش های آموزشی ، فرصت های یادگیری ، یادگیری فعال