تاثیر فشار روانی شغلی بر عملکرد تدریس معلمان مدارس دولتی

رشد و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تحت تاثیر عوامل متعددی قرار دارد که یکی از مهم ترین آن ها کیفیت رابطه عاطفی بین معلم و دانش آموز است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رابطه عاطفی مثبت معلم با دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی انجام شد. روش تحقیق از نوع کمی و همبستگی بود و جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه وابتدایی شهرجغتای در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد ۲۰۰ نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد رابطه عاطفی معلم-دانش آموز و پیشرفت تحصیلی بود که پایایی آن ها با آلفای کرونباخ به ترتیب ۰٫۸۷ و ۰٫۸۲ اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین رابطه عاطفی مثبت معلم و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (r=۰.۶۵, p<۰.۰۰۱). همچنین جنسیت و پایه تحصیلی تاثیر معنی داری بر این رابطه نداشتند. نتایج پژوهش تاکید می کند که ایجاد و تقویت رابطه عاطفی مثبت معلم با دانش آموز می تواند به عنوان یک عامل موثر در بهبود پیشرفت تحصیلی و کیفیت محیط یادگیری مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رابطه عاطفی معلم-دانش آموز ، پیشرفت تحصیلی ، انگیزه یادگیری ، اعتماد به نفس ، آموزش و پرورش