بررسی رابطه بین سبک ارتباطی معلمان و مشارکت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک های ارتباطی معلمان بر میزان مشارکت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. ارتباط میان معلم و دانش آموز یکی از مهم ترین عوامل موثر در کیفیت یادگیری و رشد تحصیلی دانش آموزان به شمار می رود. سبک ارتباطی معلم تعیین می کند که تعاملات آموزشی چگونه شکل بگیرند؛ آیا دانش آموز احساس امنیت، احترام و انگیزه برای مشارکت فعال دارد یا خیر.در این مطالعه، سه سبک ارتباطی اصلی مورد بررسی قرار گرفته اند: سبک سلطه گر، سبک دموکراتیک و سبک آزادمنش. سبک سلطه گر معمولا با کنترل بالا و ارتباط یک طرفه همراه است و ممکن است باعث کاهش انگیزه و مشارکت دانش آموزان شود. سبک آزادمنش با آزادی بیش از حد و نبود ساختار مشخص، گاهی موجب سردرگمی و بی نظمی در کلاس می شود. در مقابل، سبک دموکراتیک که بر گفت وگوی دوطرفه، احترام متقابل و تشویق به ابراز نظر تاکید دارد، بیشترین تاثیر مثبت را بر مشارکت تحصیلی دانش آموزان داشته است. این پژوهش با روش توصیفی–همبستگی و با استفاده از پرسشنامه های معتبر انجام شده و داده ها از نمونه ای از دانش آموزان و معلمان جمع آوری شده اند. نتایج نشان دادند که هرچه معلمان از سبک های ارتباطی مشارکتی تر و دموکراتیک تر استفاده کنند، دانش آموزان با انگیزه بیشتر، درگیری شناختی بالاتر و تعامل موثرتر در فعالیت های آموزشی شرکت می کنند. این مشارکت نه تنها باعث بهبود عملکرد تحصیلی می شود، بلکه به رشد شخصیتی و اجتماعی دانش آموزان نیز کمک می کند.در پایان، پژوهش حاضر تاکید می کند که آموزش موثر تنها با انتقال محتوا تحقق نمی یابد، بلکه نیازمند ارتباط انسانی، توجه به نیازهای روانی دانش آموزان و ایجاد فضای تعامل محور است. بنابراین، توصیه می شود که معلمان با بازنگری در سبک ارتباطی خود، زمینه ساز یادگیری عمیق تر و مشارکت فعال تر دانش آموزان شوند

کلیدواژه ها:

سبک ارتباطی ، معلم ، یادگیری فعال ، تعامل آموزشی ، مشارکت تحصیلی ، انگیزش