ارزیابی اثربخشی آموزش مجازی در دوران ابتدایی

تحولات ناشی از همه گیری کرونا، آموزش مجازی را به یکی از اجزای اصلی نظام های آموزشی تبدیل کرد. در این میان، آموزش ابتدایی به عنوان حساس ترین و پایه ای ترین دوره تربیتی، با چالش ها و فرصت های ویژه ای در زمینه یادگیری الکترونیکی مواجه شد. مقاله حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش مجازی در دوره ابتدایی، به تحلیل ابعاد روان شناختی، آموزشی، اجتماعی و فناورانه این نوع آموزش می پردازد.بر اساس مرور نظریه های یادگیری (ویگوتسکی، پیاژه، بندورا) و مطالعات تجربی، مشخص شد که آموزش مجازی در سنین پایین، اگرچه می تواند موجب تقویت خودتنظیمی، دسترسی به منابع چندرسانه ای و مشارکت والدین شود، اما در عمل با محدودیت هایی نظیر ضعف تعامل انسانی، کمبود زیرساخت، ناتوانی کودکان در تمرکز و ارزشیابی مهارتی مواجه است. همچنین، تاثیرات روانی–اجتماعی مانند کاهش ارتباط چهره به چهره، انزوای دیجیتال و افت انگیزش تحصیلی، از جمله پیامدهای منفی آموزش مجازی در این دوره است.در پایان، پیشنهادهایی برای طراحی پلتفرم های مناسب سنین پایین، آموزش معلمان و والدین، تقویت تعامل انسانی در محیط های مجازی، و توسعه ابزارهای ارزشیابی متناسب با آموزش مجازی کودکان ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، یادگیری الکترونیکی ، آموزش ابتدایی ، اثربخشی آموزشی ، ارزشیابی عملکردی ، چالش های دیجیتال