اثربخشی یادگیری مشارکتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی با نقش میانجی خودکارآمدی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی یادگیری مشارکتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی با در نظر گرفتن نقش میانجی خودکارآمدی بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه سوم و چهارم مدارس ابتدایی یک منطقه شهری در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود که ۶۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه انگیزه تحصیلی هاشمی (۱۳۹۶)، پرسشنامه خودکارآمدی بندورا (۱۳۷۹) ترجمه توسلی (۱۳۹۷) و آزمون پیشرفت تحصیلی استاندارد بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) و تحلیل مسیر (Path Analysis) برای بررسی نقش میانجی خودکارآمدی تحلیل شد.یافته ها نشان داد که یادگیری مشارکتی تاثیر مثبت و معناداری بر انگیزه تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین، خودکارآمدی نقش میانجی نیمه مستقیم بین یادگیری مشارکتی و هر دو متغیر انگیزه و پیشرفت تحصیلی ایفا می کند. به عبارت دیگر، اثر یادگیری مشارکتی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی از طریق تقویت خودکارآمدی افزایش می یابد.این پژوهش نشان می دهد که استفاده همزمان از روش های فعال و مشارکتی آموزش و تقویت باور دانش آموزان نسبت به توانایی های خود می تواند به ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی کمک کند. یافته های پژوهش می تواند برای معلمان، مدیران و برنامه ریزان آموزشی جهت بهبود روش های تدریس و طراحی برنامه های آموزشی کاربردی باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان ابتدایی