نقش روایت گری(story telling)در خود فاش سازی (self-disclosure)و تاب آوری معلمان

در سال های اخیر معلمان با فشارهای حرفه ای، عاطفی و روانی متعددی مواجه هستند که بر کیفیت آموزش و سلامت روان آنان تاثیرگذار است. یکی از رویکردهای نوین در بهبود کارکردهای فردی و جمعی معلمان، بهره گیری از روایت گری به عنوان ابزاری برای تسهیل خودافشایی و ارتقای تاب آوری است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش روایت گری در افزایش تمایل معلمان به بیان تجربه ها، بهبود مهارت های ارتباطی و همدلی، ارتقای اعتماد به نفس و عزت نفس حرفه ای، کاهش استرس شغلی و رشد تاب آوری آنان است. روش تحقیق این مطالعه، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مرور نظام مند منابع داخلی و خارجی مرتبط با روایت گری، خودافشایی و تاب آوری معلمان در بازه زمانی ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۴ بود. یافته ها نشان می دهد روایت گری علاوه بر افزایش جرات ابراز احساسات و چالش های حرفه ای با ایجاد حس حمایت و تعلق، نقش چشمگیری در توسعه مهارت های ارتباطی، تقویت همدلی، بهبود سلامت روان و افزایش قدرت مقابله با بحران های شغلی دارد. نتایج تاکید می کند که اجرای برنامه های روایت محور می تواند زمینه ساز ارتقای تاب آوری و بهزیستی معلمان و تحول در نظام آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

روایت گری ، خودافشایی ، تاب آوری ، معلم ، سلامت روان