تاثیر مهارت های بوم گردی و آموزش در طبیعت بر سلامت روانی معلمان و دانش آموزان

در دهه های اخیر، اهمیت سلامت روانی و کیفیت زیست یادگیری در نظام های آموزشی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. فشارهای روانی و استرس های محیط مدرسه بر معلمان و دانش آموزان، کارایی نظام آموزشی را تحت تاثیر قرار می دهد و جستجوی راهکارهای نوین برای ارتقای تاب آوری روانی و رضایت از زندگی ضروری به نظر می رسد. یکی از رویکردهای نوین، آموزش در طبیعت و تقویت مهارت های بوم گردی است که با فراهم کردن تجربه های عینی و مواجهه با موقعیت های غیرقابل پیش بینی، می تواند شاخص های روان شناختی را بهبود بخشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای، به بررسی تاثیر آموزش طبیعت محور و توسعه مهارت های بوم گردی بر سلامت روانی، تاب آوری، شادکامی، خودکارآمدی و کیفیت روابط اجتماعی معلمان و دانش آموزان پرداخته است. نتایج تحلیل منابع نشان می دهد که قرارگیری در محیط های طبیعی و شرکت در فعالیت های بوم گردی، به طور معناداری باعث کاهش اضطراب و استرس، افزایش رضایت از زندگی، ارتقاء حس مسئولیت پذیری و بهبود تعاملات اجتماعی شده و زمینه پرورش تاب آوری و سازگاری با چالش ها را فراهم می کند. این یافته ها بر ضرورت گنجاندن آموزش طبیعت محور در نظام آموزشی کشور تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش در طبیعت ، مهارت های بوم گردی ، سلامت روانی ، تاب آوری.