مقایسه روش های تلفیق تصویر Landsat-۸ و تاثیر آن بر دقت طبقه بندی کاربری اراضی (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

تلفیق تصویر به عنوان یکی از رویکردهای مهم در سنجش ازدور، امکان ترکیب قدرت تفکیک مکانی باند پانکروماتیک با کیفیت طیفی باندهای چندطیفی را فراهم می کند و نقش مهمی در بهبود دقت طبقه بندی دارد. در این پژوهش، به منظور مقایسه روش های مختلف تلفیق و ارزیابی تاثیر آن ها بر طبقه بندی کاربری اراضی، داده های Landsat-۸ از محدوده شهری اصفهان مورد استفاده قرار گرفت.چهار روش متداول تلفیق اجرا شدند. سپس طبقه بندی نظارت شده با الگوریتم Maximum Likelihood برای چهار کلاس کشاورزی، زمین بایر، مناطق شهری و جاده انجام و صحت آن با استفاده از نمونه های واقعیت زمینی و ماتریس آشفتگی ارزیابی شد.نتایج نشان داد که روش Bilinear بالاترین دقت کلی (۹۷.۵۴٪) و ضریب کاپا (۰.۶۹) را ارائه داد، در حالی که روش Nearest Neighbour پایین ترین دقت (۹۳.۵۴٪) و کاپا (۰.۴۴) را به دست آورد. روش Cubic نیز عملکردی مناسب اما ضعیف تر از Bilinear داشت. همچنین مشخص شد که بیشترین خطا مربوط به طبقه جاده ها بوده است، در حالی که طبقه زمین های بایر در همه روش ها با دقت بالایی شناسایی شد.این نتایج نشان می دهد که انتخاب روش تلفیق می تواند تاثیر مستقیم بر کیفیت طبقه بندی داشته باشد و روش Gram–Schmidt (Bilinear) به عنوان گزینه ای کارآمد برای مطالعات مشابه پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

سنجش ازدور ، تلفیق تصویر ، طبقه بندی نظارت شده