طراحی و بهینه سازی نانوکامپوزیت های پلیمری زیست تخریب پذیر برای حذف آلاینده های میکروپلاستیکی و فلزات سنگین از محیط های آبی

بحران آلودگی محیط زیست ناشی از میکروپلاستیک ها و فلزات سنگین، یکی از چالش های اساسی قرن حاضر به شمار می رود که تاثیرات جبران ناپذیری بر سلامت انسان و اکوسیستم های آبی دارد. در این پژوهش، تمرکز اصلی بر توسعه نانوکامپوزیت های پلیمری زیست تخریب پذیر قرار گرفته است که با بهره گیری از فناوری های نوین مهندسی پلیمر، قابلیت جذب و حذف آلاینده ها از محیط های آبی را دارند. ترکیب پلیمرهای پایه زیست تخریب پذیر با نانوموادی نظیر نانورس، گرافن اکسید و نانوذرات فلزی، منجر به بهبود ویژگی های مکانیکی، حرارتی و سطحی این مواد شده و امکان تعامل بیشتر با آلاینده ها را فراهم می کند. از سوی دیگر، استفاده از رویکردهای محاسباتی و مدل سازی مولکولی به طراحی ساختارهای بهینه برای افزایش راندمان جذب کمک شایانی می نماید. در نهایت، نتایج نشان می دهد که نانوکامپوزیت های توسعه یافته علاوه بر قابلیت کارایی بالا در حذف آلاینده ها، سازگاری زیست محیطی بیشتری نسبت به پلیمرهای سنتی دارند و می توانند به عنوان نسل جدیدی از مواد دوستدار محیط زیست در فرآیندهای تصفیه آب و مدیریت آلودگی به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت پلیمری ، زیست تخریب پذیر ، میکروپلاستیک ، فلزات سنگین ، محیط زیست ، تصفیه آب