راهبردهای طراحی پایدار در ساختمان های اداری میان مرتبه: مروری بر فضاهای باز و بهره وری انرژی

این مقاله مروری به بررسی و تحلیل پژوهش های اخیر در حوزه راهبردهای طراحی پایدار در ساختمان های اداری میان مرتبه می پردازد، با تمرکز ویژه بر نقش فضاهای باز و نیمه باز و تاثیر آن ها بر بهره وری انرژی و آسایش محیطی. مطالعات نشان می دهد که طراحی یکپارچه پوسته ساختمان با فضاهای باز و سبز، استفاده بهینه از بالکن ها، آتریوم ها، اسکای کورت ها و بام های سبز، می تواند به شکل معناداری بار سرمایشی و گرمایشی را کاهش دهد و شاخص های آسایش حرارتی و بصری کاربران را ارتقاء بخشد. علاوه بر این، استفاده از رویکردهای نوین در شبیه سازی پارامتریک و ابزارهای دیجیتال، امکان ارزیابی دقیق تری از اثر توزیع فضاهای باز، جهت گیری ساختمان و پوشش گیاهی فراهم کرده است. مرور پژوهش های مختلف نشان می دهد که ترکیب راهبردهای غیرفعال (همچون تهویه طبیعی، کنترل تابش و سایه اندازی) با فناوری های نوین مدیریت انرژی، بیشترین پتانسیل را برای ارتقاء پایداری و بهبود کیفیت محیطی در ساختمان های اداری میان مرتبه دارد. این مرور ضمن شناسایی روندهای جدید، شکاف های پژوهشی و محدودیت های موجود، چارچوبی عملی برای طراحان و برنامه ریزان شهری در راستای توسعه پایدار پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

طراحی پایدار ، ساختمان های اداری میان مرتبه ، فضاهای باز و نیمه باز ، بهره وری انرژی