نقش طراحی عمومی شهری در ترویج فعالیت بدنی و تعاملات اجتماعی دانش آموزان

در دهه های اخیر، تغییر سبک زندگی و توسعه نامتوازن شهری منجر به کاهش فعالیت های بدنی در میان کودکان و نوجوانان شده است؛ مسئله ای که پیامدهایی همچون افزایش چاقی، افت سلامت روانی و کاهش مهارت های اجتماعی را به همراه داشته است. در این میان، طراحی فضاهای عمومی شهری نقشی اساسی در شکل دهی به رفتارهای حرکتی و تعاملات اجتماعی کودکان ایفا می کند. فضاهایی نظیر پارک ها، میدان ها، پیاده راه ها و محوطه های آموزشی اگر با رویکرد کودک محور و تعامل گرا طراحی شوند، می توانند زمینه مشارکت فعال، بازی های حرکتی و تعاملات مثبت میان دانش آموزان را فراهم آورند. پژوهش های کتابخانه ای و نظری در حوزه طراحی شهری و تعلیم و تربیت نشان می دهد که کیفیت طراحی فضاهای عمومی (از جمله میزان دسترسی، ایمنی، جذابیت بصری، امکانات بازی و تنوع عملکردی) رابطه مستقیمی با سطح فعالیت بدنی و تعاملات اجتماعی کودکان دارد. همچنین نظام آموزش و پرورش، با بهره گیری از این فضاها در برنامه های آموزشی و پرورشی خود، می تواند نقش موثری در ترویج فرهنگ تحرک، کار گروهی و مسئولیت پذیری اجتماعی ایفا نماید. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش طراحی فضاهای عمومی شهری در ارتقای فعالیت بدنی و تعاملات اجتماعی دانش آموزان، تلاش دارد تا با تبیین شاخص های طراحی مطلوب و بررسی پیوند میان فضاهای شهری و فرآیند یادگیری اجتماعی، راهکارهایی برای توسعه محیط های شهری کودک محور و سلامت گرا ارائه دهد. نتایج چنین پژوهشی می تواند به مدیران شهری و مسئولان آموزشی در ایجاد فضاهای شهری ایمن، فراگیر و انگیزه بخش برای نسل آینده یاری رساند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، سلامت ، فضای ورزشی ، شهرداری ها.